Podróże

Podróże

Dlaczego podróże uważam za ważne w rozwoju, ogólnie mówiąc, człowieka? Często opowiadam zarówno dzieciom w przedszkolu jak i studentom o różnych sposobach podróżowania, czasem przywożę zdjęcia, często w czasie podróży powstają piosenki, choreografie, przywożę też gadżety, rekwizyty, instrumenty. Niektórzy uważają i mają takie prawo, że zajęcia z muzyki mają być o muzyce. W szkole ma być edukacja, a na wakacjach relaks. Mam zupełnie inne zdanie na ten temat. Dla mnie świat czy nawet wszechświat jest całością. Edukacja wiąże się z rozwojem, podróż z poszerzaniem horyzontów, a muzyka z emocjami. Tych połączeń jest bardzo dużo i nie tylko w formie par. Nawet mam wątpliwości, co do postanowień w sprawie zakazu zwalniania dzieci w ciągu roku szkolnego z zajęć w szkole na rzecz podróży z rodzicami (tańszej poza sezonem). Dla mnie 2 tygodnie w praktycznej i doświadczanej wszystkimi zmysłami podróży jest równie cenne jak pół roku w ławce szkolnej, z nosem w teorii. Im dalej tym cenniej, dlatego, że im dalej tym dziwniej, bardziej obco, inaczej, trudniej. Gdyby nie podróż do Chin nie powstało by przedstawienie "Tam daleko w Azji", gdyby nie podróż na Rodos nie powstała by piosenka Gramy kamykami (do pobrania). Gdyby nie wyprawa rowerowa po Hiszpanii nie umiałabym przeżyć bez domu, łazienki, stabilizacji. Przykładów mogę mnożyć, bo podróżowanie to doświadczanie świata oczami, nosem, uszami, skórą, włosami, muzyką, tańcem, językiem (w sensie smakiem jak i mową). To porównywanie nowego z tym, co już znamy - czyli umiejętność analizy i syntezy. Ja już wiem, że nie znając wszystkich języków świata porozumiem się w każdym jego zakątku. Wiem, że w zależności od pogody panującej w danej części świata, ludzie mają inne zwyczaje. W Hiszpanii o godzinie 21.00, gdy robi się ciut chłodniej wszyscy (dosłownie) ubierają się, stroją, czeszą, ozdabiają i czas spędzają w miasteczkach, rynkach, kawiarniach, bulwarach, uliczkach. Gdy pierwszy raz zobaczyłam 80-90-letnie koleżanki Hiszpanki, wpadłam w zachwyt. Pełen makijaż, długie spódnice, koki, bransolety...i pomyślałam wówczas o kobietach w podobnym wieku z Polski - wypatrywanie zza firanki, telewizja, samotność, brak wychodzenia z domu, bo może się przewrócić, zmarznąć i ten wszechobecny strach. Dobry nauczyciel, to rozwijający się nauczyciel. Szkolenia, dyplomy, książki, filmy - tak, to wszystko jest cenne, rozbudowuje wiedzę i umiejętności. Podróże natomiast zmieniają człowieka w całości, jego ducha, sposób postrzegania świata, wzmacniają odwagę, budują pewność siebie, poszerzają wyobraźnię, akceptację, tolerancję. Wzmacniają ducha, o którym nasza edukacja w ogóle zapomniała. Mój mistrz muzyczny mówił: celem naszej pracy jako nauczycieli jest wychowywać szczęśliwego człowieka. W harmonii ciała, ducha i umysłu. 

Zachęcam do podróżowania, mimo zakazów, nakazów, cen, trudów, niewygód i ryzyka. W ten sposób można się rozwijać wszechstronnie, a jaki nauczyciel, takie dzieci.